Als het erom gaat een relatie de schuld te geven, is het bijna altijd gemakkelijker om de fouten in onze partner te zien dan in onszelf. Een van de problemen met paren die met de vinger wijzen, is dat meestal beide partijen gelijk hebben, en beide ongelijk. Elke persoon zit vol gebreken en bepaalde manieren waarop we onszelf proberen te verdedigen die ons wegduwen van andere mensen. Deze zelfbeschermendeverdedigingen komen nog sterker naar vorenwanneer we dicht bij iemand komen, en oude gevoelens in ons getriggerd worden op manieren die we niet per se verwachten en waarvan we ons niet helemaal bewust zijn.

De vele manieren waarop we tijdens ons leven gewond raken, helpen onze afweer vorm te geven. Negatieve ervaringen uit het verleden, vooral die uit onze kindertijd, laten ons als volwassenen op hun hoede. Onze verdediging kan ons waarschuwen om niet te vertrouwen op of ons open te stellen voor iemand anders. Of ze kunnen ons vertellen ons vast te klampen voor het beste leven, omdat we elk moment in de steek kunnen worden gelaten. De sleutel tot het bloeien in een relatie is om onze eigen verdediging te leren kennen en uit te dagen. In plaats van al onze aandacht te richten op de tekortkomingen van onze partner, is het belangrijk om naar onze eigen beperkingen te kijken. Hoe reageer ik op mijn partner? Zie ik hem/haar verkeerd door het filter van mijn 'kritische innerlijke stem?' Projecteer ik negatieve eigenschappen van mijn vroege verzorgers op hem/haar?

Bij het verbeteren van een relatie moet de focus altijd liggen op het versterken van jezelf. Je kunt alleen je aandeel in de vergelijking veranderen, maar dat geeft je veel macht. Dus wat kun je doen om de leiding te nemen en het gedrag te veranderen dat je ervan weerhoudt om dichterbij te komen? Hoe kun je acties ondernemen die passie, liefde en respect in je relatie ondersteunen?

Bouw geen zaak op. Wanneer er een conflict ontstaat, is het gemakkelijk om het vuur aan te wakkeren met allerlei bewijzen van de karakterfouten van onze partner. Op een ochtend vergeten de vuilnisbak buiten te zetten, bouwt zich een complete strafzaak op die aantoont dat onze partner schuldig is aan onuitstaanbare luiheid. We kunnen beginnen met het catalogiseren van elk incident waarbij hij of zij dit of dat vergat te doen. Case-building is een enorm probleem in elke relatie. Zodra we onze partner op een bepaalde manier beginnen te zien, beginnen we hun acties vaak waar te nemen (of verkeerd te begrijpen) door eennegatieve filter. We kunnen onschuldige opmerkingen gaan interpreteren als kritisch of terloops gedrag als afwijzend. In deze gevallen kunnen we onze schuldgevoelens voeden of proberen een evenwichtiger perspectief te behouden over wat er aan de hand is. Nogmaals, we moeten proberen te herkennen of en wanneer we op onze partner projecteren of handelen volgens schadelijke, maar toch bekende patronen uit ons verleden.

Laat vallen. Zodra de schuld heen en weer gaat en uit de hand loopt, wordt het bijna onmogelijk om op te lossen wie wat heeft gedaan of wie de schuldige is. De waarheid is dat er nooit een winnaar is in deze argumenten. Zoals mijn vader psycholoog en auteur arts zegt: 'Je mag de strijd winnen, maar je zult de oorlog verliezen.' Houd perspectief op wat belangrijk is. Als het echt je doel is om weer dichtbij te zijn, dan is het soms de moeite waard om gewoon het verleden los te laten, op je hoede te zijn en gewoon aardig voor elkaar te zijn. Eenzijdige ontwapening kan een eerste stap zijn om de gemakkelijke en liefdevolle stroom van gevoelens tussen jou en je partner terug te krijgen. Dit is iets anders dan uw problemen verdoezelen of ontkennen. Het is een kwestie van je eigen reactieve verdediging laten vallen en het schuldspel stoppen. Uiteindelijk zul je een eerlijk, volwassen gesprek kunnen voeren, waar je openstaat voor het geven en ontvangen van feedback vanuit een medelevende en rustige plek.

Kalmeer jezelf. Relaties triggeren ons op manieren die we zelden verwachten. Veel dingen kunnen ons afschrikken, vooral wanneer de verdediging aan het werk is. Een partner slecht humeur of terughoudende houding kan ons terugbrengen naar een oerstaat, vooral wanneer het ons herinnert aan pijnlijke dynamiek uit ons verleden. Hoewel ons instinct op dit moment misschien is om vuur met vuur te bestrijden, zal dit het probleem duidelijk niet oplossen. Als we ons getriggerd voelen, moeten we ons concentreren op ontspannen voordat we reageren. We kunnen het humeur van onze partner beter beheersen door eerst onszelf te kalmeren en vervolgens naar hen toe te gaan. Er zullen altijd problemen ontstaan ​​tussen twee, onafhankelijk denkende mensen, en het is gemakkelijk om kritiek te krijgen op iemand die we goed genoeg kennen om getuige te zijn van hun zwakheden. Als er problemen beginnen te brouwen, verwacht dan dat de stroom van kritische gedachten in je hoofd opkomt, bulderend als een passerende trein. Weet dan dat jij kan beslissen om wel of niet op de trein te springen.

Reflecteer op je patronen. Als we eenmaal gekalmeerd zijn en uit een verhitte situatie met onze partner zijn gestapt, kunnen we gaan nadenken. Wanneer we getriggerd worden, is het belangrijk om kennis te nemen van het moment en te vragen waarom. Lijkt mijn reactie een overdreven reactie? Zou het iets met mijn verleden te maken kunnen hebben? Zoek naar datgene waar je het meest een hekel aan hebt dat je partner doet en vraag jezelf af wat je vlak daarvoor doet.

Een vrouw met wie ik werkte, klaagde vaak dat haar man zich terugtrok bij het oplossen van problemen, en zelfs verdween als zich een praktische zorg voordeed die hij liever niet wilde oplossen. Toen ze er verder over nadacht, realiseerde ze zich dat dit patroon erg leek op dat van haar vader, die weigerde ooit beslissingen te nemen of de macht in hun huishouden over te nemen. De vrouw besefte toen dat ze, net als haar moeder, de neiging had om te zeuren en te pushen om een ​​reactie van haar man te krijgen, die als gevolg daarvan steeds ingetogener zou worden en verder naar de achtergrond zou verdwijnen. Toen ze zich voor hem openstelde over dit besef, onthulde hij dat zijn verdediging sinds hij een jonge jongen was, was om stil te worden en zich terug te trekken wanneer hij werd geconfronteerd. De vrouw realiseerde zich dat, net zoals haar man haar triggerde door timide en besluiteloos te zijn, zij hem triggerde door krachtig en veeleisend te zijn.

We kunnen nadenken over wat ons afschrikt en welke patronen een rol spelen in onze relaties. Door dit te doen, kunnen we accepteren dat elk paar slechts twee mensen is met twee soevereine geesten en twee verhalen die ons hebben gemaakt tot wie we nu zijn. We kunnen respect hebben voor die verschillen en compassie hebben wanneer we elkaars verdedigingen onder ogen zien.

Heb mededogen. Naarmate we onze verdediging en die van onze partner beginnen te identificeren, leren we ze beter kennen en begrijpen we waarom ze zijn zoals ze zijn. Wanneer we de redenen begrijpen waarom we allebei getriggerd worden, hebben we meer compassie voor onszelf en onze partner. We kunnen mededogen verder bevorderen door er altijd naar te streven het scenario vanuit de ogen van onze partner te zien en te begrijpen hoe zij de situatie zien. We kunnen een empathisch perspectief aannemen ten opzichte van wat ze waarnamen, zelfs als ze niet helemaal correct waren in hun percepties. Als oefening, wanneer onze partner ons vertelt hoe ze zich voelen, moeten we proberen terug te spelen wat ze ons vertellen om te laten zien dat we begrijpen hoe ze zich voelen en om te zien of we het goed hebben. Als we onze staat kunnen afstemmen op die van hen, zitten we in wezen in hetzelfde team en hebben we hetzelfde doel om uiteindelijk dichterbij te komen.

Sta open voor feedback. Als we een dialoog beginnen, is het essentieel dat we openstaan ​​voor wat onze partner te zeggen heeft. Feedback is niet iets gevaarlijks dat we zouden moeten vermijden. Als volwassene kunnen we niet verpletterd of verwoest worden door feedback. Het kan eerder een geschenk zijn dat ons uitdaagt om eerlijk te leven en dat ons opent voor de mogelijkheid voor echte verandering. Wees niet defensief wanneer uw partner u feedback geeft. Zoek naar de kern van waarheid in wat ze zeggen, want het kan je veel meer opleveren dan elk detail te betwisten.

Vertel wat je voelde. Als we eenmaal kalm zijn en we onze partner de kans hebben gegeven om hun percepties te uiten, kunnen we uitleggen hoe we ons voelden zonder de schuld te geven of ons slachtoffer te voelen. We kunnen zelf feedback geven op een directe, maar medelevende manier. Het is belangrijk om te communiceren hoe we ons voelen in onze interacties zonder te doen alsof ons onrecht wordt aangedaan. We moeten vermijden om slachtoffertaal te gebruiken of algemene uitspraken te doen. Bijvoorbeeld, in plaats van te zeggen: 'Je gaf me een vreselijk gevoel toen je vergat me te bellen. Wat was je eigenlijk aan het doen? Je hebt mijn hele nacht verpest. Je stelt me ​​altijd teleur,' zou je kunnen zeggen, 'ik merkte dat ik me onzeker begon te voelen als je me niet belde. Ik denk dat ik de neiging heb om die situaties te gebruiken om me slecht over mezelf te voelen. Ik zou graag willen werken om me zekerder te voelen in mezelf. En het zou iets voor me betekenen als je moeite zou doen om contact te houden.'

Zodra we patronen in onszelf beginnen te zien, kunnen we onszelf uitdagen om te handelen op manieren die we respecteren en herstellen als we een fout maken. Als we handelen op basis van onze verdediging, moeten we ons rechtstreeks bij onze partner verontschuldigen. Wanneer we stoppen met het plaatsen van de schuld, verleggen we onze focus naar binnen. We kunnen beginnen metdifferentiërenvan destructief gedrag dat we hebben aangenomen door ze te identificeren, te begrijpen waar ze vandaan komen en anders te handelen in de situatie. Door onze wapens neer te leggen en de macht over onszelf te nemen, geven we onze relatie de beste kans om gelijk, gepassioneerd en bevredigend te blijven.