Als je naar je huidige relatie met je ouders kijkt, hoe zou je die dan het beste omschrijven?

Is het een staat waar je blij mee bent? Zou je het een 10/10 geven? Is het er een waar je zult zeggen dat dit de beste, meest ideale staat is waar ik ooit met mijn ouders kan zijn?

Als je antwoord nee is, dan ben je niet de enige. Een van mijn diepste wensen voor mijn ouders was lange tijd dat ze mijn beste vrienden zouden worden. Dat ik, behalve dat ze ouderfiguren voor mij waren, me open en emotioneel met hen kon verbinden, al mijn diepste gedachten kon delen en zinvolle discussies kon voeren.

Dit was echter niet het geval. Als er iets was, was het precies het tegenovergestelde - Ik zou mijn relatie met mijn ouders classificeren als meer disfunctioneel dan wat dan ook , en vrijwel onherstelbaar . Terwijl normale gezinnen gesprekken zouden hebben, zouden wij dat niet doen. We zouden praten, en niet eerder begonnen te happen, te schreeuwen of tegen elkaar te schreeuwen - soms zelfs met krachttermen. Terwijl normale gezinnen minstens één keer per dag met elkaar spraken, kon ik maandenlang zonder ooit met mijn ouders te praten, omdat er niets te communiceren was.

Gedurende 15 jaar, van mijn adolescentie tot mijn late 20s, was dit het soort relatie dat ik had met mijn ouders. Maar geleidelijk aan begon ik mijn problemen met mijn ouders een voor een te overwinnen. Vandaag ben ik 30 en ik kan niet gelukkiger zijn over mijn relatie met mijn ouders. We kunnen normaal praten, zonder dat iemand zijn geduld verliest of snauwt. We zijn in staat om openlijk onze zorg voor elkaar te uiten, zonder dat we ons er gek door voelen.

En het ging niet zozeer om het van hart tot hart met hen hebben, maar om het aanpakken van mijn innerlijke wanverhoudingen over onze relatie.

Wat voor moeilijkheid je vandaag ook met je ouders hebt, ik wil je laten weten dat je niet de enige bent. Hier zijn enkele cruciale stappen om je te helpen beter met je ouders om te gaan:

Zie het als een reis

Het eerste waar ik op wil wijzen is dat het verbeteren van je relatie met je ouders geen X-stap en Y-stap is, dan kun je meteen resultaat zien als doel. Sterker nog, je ziet misschien een tijdje zelfs geen veranderingen. Het verbeteren van je relatie met je ouders is een voortdurend, onderhanden doel - een eindpunt bestaat niet.

Terwijl ik in het verleden aan mijn relatie met mijn ouders werkte, was een van mijn grootste uitdagingen dat mijn inspanningen vaak zinloos leken. Toen ik mijn ouders probeerde te omhelzen, mijn moeder duwde me met geweld weg , tot mijn grote schrik en afschuw. Mijn vader beantwoordde de knuffel niet. Toen ik kaarten schreef om ze te vertellen hoeveel ik van ze hield, kwam er geen directe reactie van mijn vader of moeder. Als ik met hen probeerde te praten, snauwde mijn moeder terug en vroeg me waarom ik zoveel vragen stelde, terwijl mijn vader zijn gebruikelijke monosyllabische antwoorden gaf.Adverteren

Toen realiseerde ik me dat mijn relatie met mijn ouders niet van de ene op de andere dag hersteld kon worden. We hebben het niet over het herstellen van een eenmalig conflict. We hebben het over het herstellen van een leven vol ruzies, miscommunicatie, conflicten en misverstanden. Om te denken dat ik alle grieven uit het verleden met slechts een paar aardige acties kon oplossen, was ongelooflijk naïef van mijn kant.

Het was toen mijn verantwoordelijkheid om hen te laten weten dat de dingen echt anders waren, dat ik een ander persoon was geworden en dat ik serieus bezig was met het verbeteren van onze relatie. Hoe? Niet door het te zeggen, maar door consequente inspanning. Door consequente inspanning van mijn kant werden ze langzaam ontvankelijker voor mijn acties.

Onthoud dat deze dingen tijd kosten. Het herstel van vertrouwen is een delicaat proces.

Als je je relatie met je ouders wilt verbeteren, wees dan bereid om je hieraan te verbinden als een reis, en niet als een X-stap, X-ding dat je in een week of een maand uitvoert. Laat ze weten dat je echt oprecht bent in het veranderen van de situatie. Laat ze weten dat je dit niet alleen als een eenmalige toevalstreffer doet. Anticipeer in eerste instantie op negativiteit in hun reacties, omdat jouw veranderde gedrag waarschijnlijk nieuw voor hen is en ze zich proberen aan te passen. Consistente inspanning is de sleutel.

Laat het ouder-kind ideaal in je geest los

Velen van ons hebben een ouder-kind-ideaal in ons hoofd gegrift - of het nu van toen we een kind was, of als tiener. Dit ideaal ontstond waarschijnlijk toen we tv keken, toen we getuige waren van interacties tussen onze vrienden en hun ouders, toen we lazen over ouder-kindrelaties in boeken en dergelijke.

Het ideaal van mijn vorige ouder-kindrelatie was dat mijn ouders mijn beste vrienden . Ik verlangde ernaar dat we openlijk zouden communiceren en van alles en nog wat met elkaar zouden delen. Ik verlangde ernaar dat we onze zorg en zorg voor elkaar zouden kunnen uiten, zonder voorbehoud.

Toen ik met dit ideaal in gedachten aan onze relatie werkte, stuitte ik de hele tijd op weerstand – van hen tegen mij, van mij tegen hen, en van mij tegen mezelf. Ironisch genoeg was het pas toen ik het ideaal liet vallen dat onze relatie eindelijk kon groeien. Op dat moment realiseerde ik me, tot mijn schrik, dat mijn ouders de hele tijd zo hard hadden geprobeerd om onze relatie (op hun eigen manier) te verbeteren. Dat kon ik helaas niet zien omdat ik zo gefixeerd was op mijn eigen ideaal.

Wanneer je je relatie met je ouders benadert met een vast ideaal, verstik je de relatie. Stop met te verwachten dat ze iemand/iets zijn wat ze niet zijn. Accepteer ze in plaats daarvan zoals ze nu zijn. Hierdoor kan uw relatie met hen tot bloei komen en tot zijn recht komen.

Waardeer wat ze kunnen bieden in hun hoedanigheid

Vaak raken we gefrustreerd door onze ouders over alle dingen die ze doen niet doen doen of kan niet Doen. We kunnen bijvoorbeeld gefrustreerd zijn over hoe ze zo traditioneel zijn. We zijn misschien gefrustreerd over hoe kortzichtig ze zijn. We zijn misschien gefrustreerd over hoe traag ze zijn met dingen.Adverteren

In plaats van te blijven hangen over hoe je ouders X of Y niet doen, leer in plaats daarvan waarderen wat ze in hun hoedanigheid kunnen bieden.

Voor mij was ik vroeger gefrustreerd over hoe mijn ouders niet kunnen voldoen aan mijn behoefte om te delen en te relateren. Nadat ik me realiseerde dat het gewoon niet in hun natuurlijke aanleg was om over zichzelf of hun gevoelens te praten, leerde ik deze verwachting los te laten en in plaats daarvan leerde ik waarderen wat ze te bieden hebben.

Mijn vader kookt bijvoorbeeld, dus als ik thuis ben, ga ik minder vaak uit eten zodat hij voor mij kan koken. Mijn moeder is een nauwgezette huisvrouw en ze is er trots op zichzelf op de hoogte te houden van de behoeften van het huishouden. Daarom zal ik haar laten weten of ik boodschappen/groenten/fruit wil, zodat ze ze kan krijgen. Dat maakt ze gelukkig, want het is hun manier om een ​​verschil te maken in mijn leven.

Begrijp wat u zoekt onder het ideaal

Het ouder-kind-ideaal dat we in onze geest creëren, is meestal een projectie van een onderliggende behoefte die ernaar verlangt te worden vervuld. Hoe eerder je kunt identificeren wat je onder het ideaal zoekt, hoe eerder je dat kunt aanpakken, in plaats van het ideaal te gebruiken als een proxy om de behoefte te bereiken, omdat het ene misschien niet gelijk is aan het andere.

Laat me een voorbeeld geven. Een tijdje geleden werkte ik met een klant die wilde dat haar vader een sterke mentorfiguur was. Want haar vader was altijd druk met zijn werk geweest, en was vaak buiten beeld in haar leven. Ondanks dat ze verschillende mentoren in haar leven had, of het nu haar professoren, haar bazen of haar voorgangers waren, verlangde ze er nog steeds naar dat haar vader haar mentor zou worden.

Was het probleem omdat ze geen begeleiding had? Nee, dat was het niet. Ze had meer slimme, zeer capabele en succesvolle figuren die haar steun en advies gaven dan wie dan ook. De waarheid is dat ze ernaar verlangde dat haar vader haar mentorfiguur zou zijn, omdat ze mentorschap als liefde associeerde. Voor haar betekende liefde bewaakt worden, begeleiding en advies krijgen, verzorgd worden, enzovoort. Hoewel haar vader af en toe met haar praatte, haar naar haar werk bracht, deelnam aan familiediners en tijd doorbracht met het gezin als hij niet aan het werk was, werd dit niet als liefde voor haar geregistreerd.

Mentorschap daarentegen wel.

En jij? Wat is uw ideaal voor uw relatie met uw ouders?

Als je onder dit ideaal kijkt, waar ben je dan naar op zoek?Adverteren

Is het bereiken van dit ideaal een indicatie dat aan die behoefte wordt voldaan? Of zit het gewoon in je hoofd?

De kans is groot dat wat je zoekt met je ideaal (of het nu liefde van je ouders is, acceptatie door je ouders, zelfbevestiging, bevestiging, enz.) al voor je ligt, voor je eigen ogen. Fixeer jezelf niet zozeer op je ideaal dat je precies datgene mist waar je naar op zoek bent - alleen om het te zien als het te laat is. Op het moment dat je jezelf losmaakt van dit ideaal, begint de genezing tussen jou en je ouders.

Bedenk hoe je een beter kind voor hen kunt zijn

Vaak lokaliseren we fouten bij onze ouders en vragen we ons af waarom ze niet slimmer/rijker/opener/minder koppig/positiever/minder zeurderig/stiller/meer ondersteunend/etc kunnen zijn.

Probeer het in plaats daarvan over een andere boeg - ga beter met je ouders om door na te denken over hoe je een beter kind voor hen kunt zijn.

Manieren om te beginnen

• Begin door gevoelig te zijn voor hun behoeften.
• Spreek met hen in hun taal van liefde (zie volgend punt).
• Maak het ze niet moeilijk. Laat ze hun zin hebben als het geen situatie van leven of dood is.
• Anticipeer op dingen waar ze hulp bij nodig hebben (meestal technologiegerelateerde dingen als je ouders niet technisch onderlegd zijn), omdat ouders nogal onwillig kunnen zijn om hulp te vragen, tenzij ze tegen de muur worden geduwd.
• Bezoek ze vaak (als je niet bij je ouders woont).
• Neem ze mee uit eten - maak er indien mogelijk een wekelijkse of tweewekelijkse gelegenheid van.
• Bel ze gewoon zodat ze weten dat je op dit moment aan ze denkt.

Als je een beter kind voor ze bent, merk dan op dat het niet gaat om jezelf vormen om hun ideaal te worden van wat een zoon/dochter zou moeten zijn (ervan uitgaande dat ze een ideaal hebben). U wilt blijf jezelf en hoe je je ouders op je eigen manier behandelt.

Spreek tot hen in hun taal van liefde

Taal van liefde verwijst naar de manier waarop iemand liefde uit. Verschillende mensen hebben verschillende manieren om liefde uit te drukken - sommige via fysieke aanraking, via woorden, via acties, enz. In het boek 5 liefdestalen , Gary Chapman stelt dat de 5 belangrijkste liefdestalen die mensen gebruiken zijn: (1) Woorden van bevestiging (2) Quality time (samen doorgebracht) (3) Geschenken ontvangen (4) Handelingen (5) Fysieke aanraking.

Opgegroeid in verschillende generaties, is het waarschijnlijk dat uw taal van liefde anders is dan die van uw ouders. In plaats van met je ouders te praten in jouw taal van liefde, spreek met ze in hun taal van de liefde. Dit betekent dat als hun taal van liefde quality time samen is, dan meer tijd met hen doorbrengt. Als hun taal van liefde het ontvangen van geschenken is, koop dan een klein geschenk dat iets voor jullie beiden betekent. Als hun taal van liefde woorden van bevestiging zijn, geef ze dan een compliment en/of zeg dat ik van je hou. Op die manier zullen ze je bedoelingen gemakkelijker kunnen herkennen en gemakkelijker accepteren.

Begin met bestaande kanalen die al open zijn

Als je relatie met je ouders erg zuur is, ga dan uit van de kanalen die al open zijn.Adverteren

Wat zijn bijvoorbeeld de contactpunten tussen jou en je ouders vandaag? Maandelijkse familiediners? Af en toe een e-mailwisseling? Sporadische telefoontjes? Begin vanaf daar. En werk je omhoog.

Mijn relatie met mijn ouders ging bergafwaarts tijdens mijn preadolescentiejaren. Talloze ruzies, deuren die halverwege in onze gezichten werden gesmeten tijdens onze verbale gevechten, schreeuwen, tegen elkaar schreeuwen, enz. Daarom probeerde ik tegen de tijd dat ik de relatie probeerde te verbeteren (toen ik 24 was of zo - dat is ongeveer zes jaar geleden ), waren veel deuren tussen ons dichtgegooid.

Dit was de reden waarom ik, toen ik probeerde onze relatie met een nieuwe lei te beginnen, met enorm veel weerstand te maken kreeg.

Ik dacht dat het makkelijker was om te beginnen met bestaande kanalen. Zo vroegen mijn ouders me af en toe om hulp bij het lezen van hun Engelse post (wat ze niet kunnen begrijpen; ze zijn Chinees opgeleid). In het verleden vond ik het lastig en duwde ik hun verzoeken naar later op de avond. Maar toen realiseerde ik me dat deze verzoeken waarschijnlijk veel voor mijn ouders betekenden, dus ik werd behulpzamer en geduldiger wanneer ze mijn hulp zochten.

Hoe slecht je relatie met je ouders tegenwoordig ook is, er zijn openingen waarmee je kunt beginnen. Als dat niet het geval is (d.w.z. je verbinding met je ouder(s) is verbroken), probeer dan de laatste manier van communiceren – waar jullie waren gebleven. Werk dan van daaruit.

Deel in de reacties: Hoe is je relatie met je ouders? Wat is een kleine stap die je kunt zetten om beter met je ouders om te gaan? Onthoud dat dit een reis is, geen sprint. Elke kleine stap die je elke dag zet, telt mee voor het creëren van een betere relatie met je ouders.

Lees het originele artikel: Hoe u uw relatie met uw ouders kunt verbeteren: een delicate gids | Persoonlijke uitmuntendheid

Uitgelichte foto tegoed: Spirit-Fire via flickr.com