Zijn de jongeren van vandaag echt een meer narcistische generatie? Het is een vraag die ouders, opvoeders, onderzoekers en media sterk lijken te bevestigen. En laten we eerlijk zijn, het spervuur ​​​​van statusupdates en 'selfie'-streams helpt waarschijnlijk niet. recente studies hebben aangetoond dat studenten tegenwoordig 'hoger scoren op' assertiviteit , zelfgenoegzaamheid, narcistische trekken en hoge verwachtingen.' Ze scoren echter ook hoger op 'sommige maten van stress, angst en slechte geestelijke gezondheid, en lager op zelfredzaamheid'. Zou dit meer vertrouwen en minder competentie kunnen betekenen? Hogere stress maar lagere prestaties?

Deze resultaten zijn zorgwekkend voor sommigen, die vrezen voor een minder capabele, maar meer gerechtigde beroepsbevolking. Misschien is deze generatie wat egocentrischer geworden, maar dat is nauwelijks een nieuwe beschuldiging. De 'kids-van-daag-hebben-het-makkelijk'-mentaliteit is altijd aanwezig geweest bij elke oudere generatie die nadenkt over de jongere. Het is niet de eerste keer dat jonge mensen lui of egocentrisch worden genoemd. Dus misschien is een belangrijkere vraag 'zijn we? allemaal te geobsedeerd door zelfevaluatie?' Welke omstandigheden leiden tot narcisme of Negatief zelfbeeld ? En tot slot, is er geen betere manier om ons gevoel van eigenwaarde vast te stellen?

Psycholoog Kristin Neff heeft uitgebreid onderzoek gedaan naar zelfwaardering versus zelfcompassie. Een van haar studies concludeerde dat 'zelfrespect (maar geen zelfcompassie) positief geassocieerd was met narcisme.' Ze ontdekte ook dat 'zelfcompassie stabielere gevoelens van eigenwaarde voorspelde dan zelfrespect en minder afhankelijk was van bepaalde uitkomsten.' Met andere woorden, het gevoel van eigenwaarde is meestal gericht op evaluatie en prestaties, terwijl zelfcompassie gaat over 'zichzelf vriendelijk behandelen, de gedeelde menselijkheid erkennen en opmerkzaam zijn bij het overwegen van negatieve aspecten van zichzelf'. Zelfcompassie is dus een breder en stabieler concept dan zelfrespect. Het omvat het idee van een gedeelde menselijkheid met alle andere mensen, wat zou leiden tot meer compassie voor anderen. Bovendien omvat het het idee om je bewust te zijn van je fouten, wat de eerste stap is om negatieve eigenschappen in jezelf te veranderen.

Deze bevindingen zijn van groot belang als we bedenken hoe druk ouders zijn met het vergroten van het zelfrespect van hun kinderen. Natuurlijk is het natuurlijk en gepast om te willen dat uw kind de wereld betreedt met een positief zelfbeeld, maar nogmaals, focussen we ons te veel op evaluatie? Is de lof die we kinderen geven ook goed voor hen? Zoals ik in mijn blog besprak, ' Het probleem met het overprezen van kinderen 'Kinderen hebben alleen echt baat bij complimenten als ze oprecht zijn en gebaseerd zijn op echte eigenschappen.

EEN Stanford-studie bevestigde dat peuters meer gemotiveerd zijn wanneer ze worden geprezen om hun inzet in plaats van om hun talent. Verder onderzoek van de Ohio State University concludeerde dat opgeblazen complimenten schadelijk zijn voor kinderen met een laag zelfbeeld. Dit is met name jammer, omdat ouders de neiging hebben hun kinderen extremer te prijzen als ze worstelen met een laag zelfbeeld. Deze kinderen hebben dan de neiging om 'terug te deinzen voor nieuwe uitdagingen'.

Dus wat is het alternatief voor lof? Hoe kunnen we onze kinderen het vertrouwen geven dat ze nodig hebben om te slagen zonder dat ze zich opgeblazen of leeg voelen met betrekking tot hun zelfbeeld? En hoe kunnen we deze kwaliteit in onszelf koesteren? We kunnen beginnen door onze focus te verschuiven van zelfrespect naar zelfcompassie.

Zoals Dr. Neff schrijft , 'Mensen voelen compassie voor zichzelf, omdat alle mensen compassie en begrip verdienen, niet omdat ze een bepaald aantal eigenschappen bezitten (mooi, slim, getalenteerd, enzovoort). Dit betekent dat je je met zelfcompassie niet beter hoeft te voelen dan anderen om je goed te voelen over jezelf.' Dr. Neff somt de drie elementen van zelfcompassie op als zelfvriendelijkheid, algemene menselijkheid en opmerkzaamheid. Deze kenmerken dienen als natuurlijk tegengif voor narcisme.

Mensen die zelfcompassie beoefenen, kunnen niet alleen hun tekortkomingen onder ogen zien, maar ze kunnen ook geduld en begrip oefenen, terwijl ze ernaar streven obstakels te overwinnen. Hun focus ligt zowel op anderen als op zichzelf, en ze zijn in staat om zichzelf als gelijken te zien, terwijl ze medeleven tonen voor andere mensen. We kunnen zelfcompassie ontwikkelen, zowel bij onze kinderen als bij onszelf door deze waarden tijdens onze ontwikkeling te benadrukken.

Een manier om dit te doen is door les te geven en te oefenenopmerkzaamheid, een punt dat ik uitwerk in ' Voordelen van mindful ouderschap .' Een andere is door het identificeren van uw 'kritische innerlijke stem .' De kritische innerlijke stem is als een interne vijand die we allemaal bezitten, die in ons hoofd woont en commentaar geeft op onze acties. Deze innerlijke criticus komt voort uit negatieve ervaringen vroeg in ons leven die ons zelfgevoel hebben geschaad. In tegenstelling tot een geweten vertegenwoordigt de kritische innerlijke stem een ​​'anti-zelf', een coach die tegen ons is, ons verleidt met slecht advies en ons uitscheldt voor fouten. Als we bijvoorbeeld niet goed presteren op een test of een dieet volgen, zal het ons overvallen met gedachten als: 'Kijk, daar ga je het weer verknoeien. Ik heb je gezegd dat het je niet zou lukken.'

De kritische innerlijke stem kan lastig zijn, omdat deze niet altijd kritisch klinkt. Het kan zelfverzachtend klinken en ons verleiden met gedachten als: 'Vertrouw niemand anders. Je bent prima in je eentje. Zorg goed voor jezelf.' Natuurlijk, zodra je zijn advies opvolgt, is het er om je uit te schelden. 'Je bent zo'n eenling. Niemand zal ooit van je houden. Wat een loser.'

Deze innerlijke criticus geeft ook commentaar op de mensen om ons heen, waarschuwt ons voor hen of duwt ons weg. Het moedigt zelfbescherming aan, en hoewel het extreem hard voor ons kan zijn, kan het ook een egocentrische mentaliteit aanmoedigen. Het is niet verwonderlijk dat veel narcistische persoonlijkheden diepere gevoelens van onwaardigheid of faalangst verbergen. een recente studie van de Facebook-gebruikers vond een verband tussen narcisme en een laag zelfbeeld.

Een enorme stap om meer medelevend te worden, is daarom deze innerlijke criticus te identificeren en uit te dagen. In september leid ik een eCourse' Overwin je innerlijke criticus .' De cursus is bedoeld om mensen te helpen de destructieve gedachten of 'kritische innerlijke stemmen' te identificeren die zich in alle aspecten van hun leven mengen en vaak tot zelfsabotage leiden. Als we deze innerlijke criticus eenmaal te pakken hebben, kunnen we voorkomen dat hij ons leven, onze relaties en ons gedrag gaat beheersen. We kunnen een medelevende houding ten opzichte van onszelf cultiveren, en dan kunnen we onze aandacht naar buiten verleggen en genereuzer worden voor onszelf en anderen.

Vrijgevigheid is een ander belangrijk element voor geluk en een positief zelfgevoel. In feite is het een belangrijk principe voor geestelijke gezondheid en het is zelfs bewezen dat het ons helpt langer te leven. Vier belangrijke elementen van vrijgevigheid zijn:

1. Iets geven dat gevoelig is voor een ander. Het gaat niet om materiële zaken. Het gaat over jezelf geven.
2. Openstaan ​​voor een ander die waardering voor je uitdrukt.
3. De vrijgevigheid van anderen accepteren. Het is belangrijk om anderen dingen voor je te laten doen.
4. Waardering tonen voor de vrijgevigheid die naar u is gericht.

We kunnen ons echte zelfgevoel versterken, wat een realistisch medelevend beeld van onze capaciteiten en een algemeen medelevend beeld van andere mensen zou omvatten. Dit zou onze behoefte elimineren om ons zelfrespect of narcisme te versterken door onszelf met anderen te vergelijken en ons altijd beter te moeten voelen dan. In plaats daarvan zouden we kunnen nadenken over onze overeenkomsten als mens, wat zou leiden tot meer ethisch gedrag ten opzichte van onszelf en anderen.

Wanneer we compassie boven waardering benadrukken en onze successen afmeten in termen van wat we geven in plaats van wat we krijgen, bouwen we een solide zelfgevoel op waardoor we minder stress en meer voldoening in ons leven kunnen voelen. We kunnen onzekerheden overwinnen en veel meer bereiken. En als we tekort schieten, kunnen we een positieve en veerkrachtige houding aannemen die zorgt voor betere resultaten in de toekomst. Ten slotte stellen we een zelfbeeld vast dat op waarheid is gegrond en met inhoud is bedekt. We kunnen ons 'zelf' duidelijk zien en waarderen, zelfs zonder de 'selfie'.