Je komt te laat en haalt nog wat last-minute boodschappen. Je 7-jarige is gekleed voor honkbaltraining en je 3-jarige heeft net haar schoenen uitgeschopt in het midden van het gangpad van de vriezer. In paniek probeer je haar schoenen weer aan te doen, wat haar in een driftbui brengt. Op dit exacte moment vangt je 7-jarige een glimp op van de tijd op je telefoon en klaagt ongeduldig: 'We gaan mijn praktijk missen! Je maakt me altijd te laat!' Mensen beginnen naar je te kijken - je veroordelen, stel je je voor. Je dochter gooit de schoen uit die je net hebt aangetrokken. Je zoon begint te tranen en stampt met zijn voet. Je voelt de spanning op je gezicht trekken, je voelt je lont op het punt staan ​​te springen. Voor veel ouders is dit gewoon weer een moeilijk moment wanneer ze het risico lopen om met hun kinderen te 'snappen' of 'het kwijt te raken'. Toch zijn het momenten als deze die mindfulness zo'n waardevol hulpmiddel in het ouderschap maken.

Als oefening is het gemakkelijk in te zien hoe mindfulness ons kan helpen bij het opvoeden van onze kinderen. Onze kinderen zijn in staat om een ​​breed scala aan emoties bij ons los te maken. In tijden van stress veroorzaken ze vaak onopgeloste problemen uit onze eigen kindertijd. Op die momenten kunnen onze reacties erop ongepast zijn voor het heden en in plaats daarvan gebaseerd zijn op het verleden. Door meer opmerkzaam te zijn, kunnen we pauzeren voordat we reageren, en de tijd nemen om onszelf te kalmeren. We kunnen onszelf eraan herinneren om even adem te halen, ons meer bewust te worden van het huidige moment en ervoor kiezen om te reageren op een manier die overeenkomt met hoe we ons kind willen behandelen.

Wanneer we met onze kinderen van het handvat vliegen, zijn we ons vaak niet bewust van hoe hun jonge ogen ons waarnemen. Voor hen kunnen we op die momenten waarop we de controle verliezen, angstaanjagend zijn. Wij zijn degenen die ervoor moeten zorgen dat ze zich veilig voelen. Alleen al onze grootte kan intimiderend zijn, dus stel je voor hoe het zien van ons die boven hen uittorent, rood van woede en ons humeur verliezen, angst bij hen zal opwekken.

In het supermarktscenario is het bijvoorbeeld gemakkelijk voor te stellen dat een ouder zich eerst naar de zoon wendt en roept: 'Stop met zeuren! Je bent geen baby! Zie je niet dat je zus van streek is?' De ouder kan de dochter dan abrupt opvegen en boos haar schoenen in het winkelwagentje gooien. De rokende uitdrukking en maniertjes van de ouder zullen beide jonge kinderen waarschijnlijk alarmeren. Wat ze op dat moment zullen leren is angst, niet om zich beter te gedragen. In feite, op die momenten, is wat we feitelijk voor hen modelleren, uit de hand gelopen en agressief gedrag.

Mindful zijn stelt ons in staat om afstand te nemen van de situatie, onze emotionele reactie te observeren, adem te halen en op een kalmere, meer rationele manier te handelen. In hetzelfde scenario zou de ouder de frustratie van de kinderen kunnen erkennen door eerst de zoon in de ogen te kijken en te zeggen: 'Ik begrijp dat je gefrustreerd bent. Het spijt me dat we te laat zijn. Ik ga je zus helpen kalmeren, zodat we naar je praktijk kunnen.' De ouder kan dan omgaan met de driftbui of emotionele storm van de dochter door kalm te blijven, een gevoel van veiligheid te geven en vervolgens, als ze tot rust komt, haar aandacht opnieuw te richten.

Naast het reguleren van onze eigen emoties en reacties, stelt mindfulness ons in staat om meer afgestemd en gevoeliger te zijn voor onze kinderen. Het is niet alleen in stressvolle situaties dat mindfulness ons helpt om beter met onze kinderen om te gaan.Psycholoog Dr. Donna Rockwell vertelt hoe mindfulness ons vermogen om aanwezig te zijn bij onze kinderen mogelijk maakt. Dit betekent niet dat we onze kinderen moeten vertroetelen door aan al hun wensen tegemoet te komen of ze onze constante aandacht te geven. Wat het betekent is om ze te laten weten dat we tijd voor ze zullen maken en dat we onze acties opvolgen.

Wanneer we tijd doorbrengen met onze kinderen, moeten we ernaar streven aanwezig te zijn, onze apparaten op te bergen en echt te luisteren naar wat ze te zeggen hebben. Dit versterkt de boodschap dat je er voor hen bent en tijd maakt voor persoonlijk contact en een gedeelde ervaring.

Naast het zelf beoefenen van mindfulness, kunnen we al op zeer jonge leeftijd mindfulness bij onze kinderen cultiveren. Het aanleren van mindfulness-oefeningen aan onze kinderen helpt hun middelste prefrontale cortex te laten groeien, het deel van de hersenen dat het lichaam regelt, bevordert afgestemde communicatie, versterkt de 'pauzeknop', creëert emotioneel evenwicht, kalmeert angsten en zet aan tot empathie, intuïtie en moraliteit - allemaal kenmerken we willen dat onze kinderen hun hele leven worden uitgerust met.

Als we erover nadenken, ontstaan ​​de meeste volwassen problemen (in relaties, carrières, enz.) wanneer we niet volledig aanwezig zijn en niet in staat zijn om onze emoties te reguleren. Niet in staat zijn om in het moment tot rust te komen en bewuste keuzes te maken over hoe we ons willen gedragen, leidt vaak tot gedrag waar we later spijt van krijgen. De tools die mindfulness-oefeningen bieden, zullen onze kinderen veerkrachtiger maken wanneer ze worden geconfronteerd met de stress in hun leven, inclusief die met betrekking tot school, pesten, leeftijdsgenoten, ouders en leraren. Kinderen kunnen al op jonge leeftijd leren dat het oké is om te voelen wat ze voelen, maar dat ze niet vanuit emotie hoeven te handelen, maar dat ze in plaats daarvan rationeel kunnen handelen. Ze kunnen een gevoel van veiligheid en zekerheid in zichzelf formuleren door hun vermogen om emoties te tolereren te ontwikkelen en de vaardigheden te ontwikkelen om zichzelf te kalmeren.

We kunnen onze kinderen helpen om dit evenwicht te bereiken door hen te leren wat mindfulness-expert Dr. Daniel Siegel noemt hun boven- en benedenhersenen . Ze kunnen de hogere functies van hun hersenen gebruiken om de emotionele limbische gebieden te kalmeren. We kunnen ze ook helpen om de meer emotionele rechterkant van hun hersenen te verbinden met hun meer logische linkerhersenhelft. '

Zoals Siegel opmerkt in zijn boek Opvoeden van binnenuit , onze kinderen de les lezen of proberen een beroep te doen op de logica van hun linkerhersenhelft, zal niet werken als ze van streek zijn of verstrikt raken in deze 'emotionele stormen'. In plaats daarvan moeten we ernaar streven om een ​​beroep te doen op hun rechterhersenhelft door met hen te verbinden vanuit onze rechterhersenhelft. Dit kunnen we doen door contact met ze op te nemen, fysiek contact te maken, oogcontact te maken en hun gevoelens aan te spreken. Door te reflecteren wat ze voor hen voelen, laten we zien dat we ze begrijpen. 'Het lijkt alsof je je hier heel verdrietig over voelt' of 'Ik kan zien dat je daar heel boos van wordt.' Dit proces kan onze kinderen helpen begrijpen hoe ze zich voelen, en door het een naam te geven, kunnen ze het beter temmen.

Nadat het kind is gekalmeerd, kunnen we de logica van de linkerhersenhelft inbrengen om hem of haar te helpen de situatie te begrijpen of op te lossen. Door dit soort ervaringen te bieden, helpen we de hersenen van ons kind te bedraden, zodat ze in de toekomst beter in staat zullen zijn om hun eigen emoties te reguleren. En als we zelf mindfulness beoefenen, worden onze kinderen minder blootgesteld aan trauma.

De tijd nemen om mindfulness met uw kind te oefenen, zelfs een paar minuten 's ochtends of voor het slapengaan, kan aanzienlijke voordelen hebben voor zowel ouders als kinderen. Er zijn eenvoudige oefeningen die je met een kind kunt doen, zoals leren om op hun adem te letten, die ze dan kunnen gebruiken als hulpmiddel om te kalmeren. Als ze heel jong zijn, kun je ze laten gaan liggen en een favoriet knuffeldier op hun buik leggen en ze 'in slaap wiegen' door hun buik op en neer te bewegen door langzaam in en uit te ademen.

Voor zowel volwassenen als kinderen,Dr. Donna Rockwell suggereert:adem zes tellen in en concentreer je vervolgens op de uitademing door van vijf naar nul af te tellen. Als je uitademt, kun je je voorstellen dat je stress loslaat. Probeer het als je gestrest bent, en je zult merken dat je je binnen een paar minuten een stuk rustiger voelt.

Dergelijke praktijken kunnen altijd en overal worden gedaan, zelfs in de rij bij de supermarkt. Ze helpen zowel kinderen als volwassenen om zich meer gecentreerd te voelen en hun emoties te observeren zonder ze te laten overweldigen. Wij, zowel ouders als kinderen, kunnen een gevoel van controle in onszelf krijgen dat ons in staat stelt onszelf beter te leren kennen en te kiezen hoe we ons willen gedragen. Vanwege deze beloningen is van alle lessen die we onze kinderen kunnen leren, ze te leren hoe ze meer opmerkzaam kunnen zijn, een geschenk dat ze hun hele leven zullen blijven geven.