Miljoenen Amerikanen worstelen met ongezonde niveaus van stress. Stress is niet alleen destructief voor onze mentale gezondheid, maar ook voor onze fysieke gezondheid. Het verzwakt ons immuunsysteem en draagt ​​bij aan hartaandoeningen, hoge bloeddruk, beroertes en andere ziekten. Deze feiten zijn belangrijk, maar als ik erover lees, of ze zelfs doorgeef, voel ik me weliswaar een beetje, nou ja ... gestrest. Als we te vaak nadenken over onze stress, voelen we ons alleen maar slechter. Dus in plaats van je direct bang te maken als het op stress aankomt, dacht ik dat ik een echte oplossing zou bieden voor die zeurende (soms terroriserende) gedachten die tot stress leiden.

De loutere vermelding van het woord stress is genoeg om ons hoofd te doen tollen met gedachten aan takenlijsten, vergaderingen, schema's, sociale agenda's, kinderen, werk, geld. Wat het triggermechanisme ook is, het is er altijd om ons af te leiden van elk potentieel gevoel van kalmte. Wanneer we toestaan ​​dat onze negatieve gedachten het overnemen, besteden we kostbare energie aan het behandelen van de symptomen van stress in plaats van het probleem op te lossen of om te gaan met wat ons echt zo'n druk of zorgen maakt.

Deze negatieve gedachten vertellen ons wanneer we ons zorgen moeten maken en waarover we ons zorgen moeten maken, maar ze bieden ons nooit een echte oplossing voor onze problemen. Als we deze negatieve gedachten zouden uitdagen, zouden we al snel beseffen dat dit destructieve denkproces niet alleen onze stressniveaus versterkt, maar dat het ons in de eerste plaats veel van onze angst bezorgt.

Velen van ons maken zich bijvoorbeeld zorgen als we meer dingen hebben die we moeten of willen doen dan we denken dat we voor elkaar kunnen krijgen. Maar heel vaak leggen we onszelf te veel druk op en stellen we onze verwachtingen te hoog. In feite stellen we onszelf op, en plannen we onszelf letterlijk in, om gestrest te raken. Wanneer we onze normen te hoog stellen, stellen we onszelf vaak op om later een doelwit te worden voor onze kritische innerlijke stem. We beginnen zelfkritische gedachten te krijgen als: Wat is er met je aan de hand? Je geeft nooit 100 procent ergens voor. Kun je niet één ding goed krijgen? Je bent zo'n mislukkeling!

Zelfs wanneer de tijden moeilijk zijn of de druk die op ons wordt uitgeoefend van buitenaf is, kunnen we een innerlijk gevoel van kalmte zoeken door die innerlijke stemmen te kalmeren die het probleem verergeren. Dit is niet bedoeld om het feit te ondermijnen dat we allemaal echte zorgen hebben over ons leven. We worstelen allemaal op een bepaald moment met onze carrières, onze families en onze toekomst. Ieder van ons maakt zich wel eens zorgen over het behouden van een baan, verliefd worden of het opvoeden van onze kinderen. Maar wat we eigenlijk over deze dingen voelen, is meestal nooit zo erg als wat onze kritische innerlijke stem ons vertelt te voelen over deze dingen.

Als we bijvoorbeeld een baan verliezen, kunnen we gedachten hebben als: Wat ga je nu doen? Je kunt niets doen. Hoe vernederend!

Wanneer we een breuk met een partner meemaken, kunnen we stemmen horen zoals: Zie je? Niemand zou ooit van je kunnen houden. Je gaat alleen eindigen.

Zelfs een gebeurtenis die zo simpel is als vergeten een brief te sturen, kan onze zelfaanvallen op gang brengen: je bent zo onverantwoordelijk. Hoe ga je ooit iets voor elkaar krijgen?

Deze gedachten belemmeren ons in onze acties en leiden ertoe dat we ons gedemoraliseerd en zelfs meer gestrest voelen. We kunnen deze cyclus onderbreken door ons meer bewust te worden van de gedachten die ons zorgen baren. Een vriendin van mij merkte bijvoorbeeld dat ze wakker werd in een... slecht humeur Elke ochtend. Omdat ze zich overweldigd en gehaast voelde, drong haar ochtendstemming langzaam door in haar hele dag. Terwijl ze naar mensen snauwde, een overdosis cafeïne nam en haar hoofd zo hard wreef dat ze bijna letterlijk haar haar eruit trok, wist ze dat er iets moest veranderen.

Om haar stress om zeven uur 's ochtends te begrijpen, stelde ik voor dat mijn vriendin alle gedachten die ze had opschreef voordat ze naar bed ging. Toen mijn vriendin dit deed, merkte ze dat haar hoofd vol wrede zelfaanvallen was. Haar negatieve gedachten kwamen elke nacht naar boven toen ze eindelijk rust nam van zichzelf door de dag heen te werken. Mijn vriendin vertelde me haar gedachten: wat heb je vandaag eigenlijk bereikt? Je bent niet dichter bij je doelen dan gisteren. Iedereen haat je. Je snauwt naar iedereen. Doe je het ook goed? Wat is er zo belangrijk aan wat je toch doet. Je maakt nooit tijd voor iemand. Je bent zo egoïstisch. Je kunt beter morgen harder werken.

Toen mijn vriendin me haar aanvallen vertelde, was ik geschokt. 'Geen wonder dat je 's ochtends onder druk staat. Je verscheurt jezelf vlak voordat je naar bed gaat.' Zodra mijn vriendin zich dit patroon realiseerde, begon ze compassie voor zichzelf te voelen en merkte ze dat ze zich van haar ochtendangst verlost voelde.

Om volledig van de kritische innerlijke stem af te komen, moet men niet alleen de negatieve gedachten identificeren, maar er ook tegen opstaan. Door onze stem in de tweede persoon te plaatsen, kunnen we deze eerste scheiding maken. Probeer uw kritische gedachten op te schrijven, eerst als 'ik'-uitspraken, daarna als 'jij'-uitspraken. Als je gedachten hebt om je dom te voelen, schrijf dan op: 'Je bent zo dom.' Sta vervolgens op tegen deze interne vijand door reacties op je kritische gedachten op te schrijven met het meer realistische perspectief van een medelevende vriend. Je zou bijvoorbeeld kunnen schrijven: 'Ik ben niet dom. Iedereen kan een fout maken. Ik heb veel gebieden waarop ik intelligent en zelfverzekerd ben.' De bedoeling is hier niet om jezelf op te bouwen, maar om een ​​realistischer beeld van jezelf te krijgen.

Kijk eens Whiteboardvideo over de kritische innerlijke stem

Bedenk ten slotte wat de acties zijn die uw kritische innerlijke stemmen kunnen tegengaan. Toen mijn vriendin een aanval kreeg dat ze naar mensen snauwde, hielp het niet dat ze handelde naar haar zelfkritische gedachten door humeurig te worden en uit te halen naar collega's. Vermijd acties waardoor u zich slechter gaat voelen. Als het eten van drie sneetjes pizza je na een stressvolle dag verlicht en je later stress geeft over je gewicht, kun je dat gedrag het beste niet gebruiken als een coping-mechanisme. Onthoud dat de kritische innerlijke stem lastig is en rustgevend of vriendelijk kan klinken, omdat het je tot zelfdestructief gedrag verleidt. Neem dat tweede glas wijn. Blijf gewoon thuis en ontspan in je eentje. Later zal die stem je straffen met gedachten als: Daar ga je weer wat drinken. Je kunt je nergens aan vasthouden. Wat een eenling. Je zult nooit iemand ontmoeten.

De stem kan ons ook vertellen dat we het slachtoffer worden. Als we gedachten hebben als: Waarom loopt iedereen over je heen? Niemand anders doet hier iets, we plaatsen onszelf in een machteloze positie en geven anderen de schuld van de druk die we onszelf hebben opgelegd.

Omgaan met stress betekent onze eigen kant kiezen zonder ons een slachtoffer te voelen. Het betekent dat we onszelf sterker maken tegen onze innerlijke criticus en niet toestaan ​​dat die criticus onze levensstijl dicteert. Die criticus zal ophef maken als we ertegen optreden en ons ongerust maken over de veranderingen die we in ons leven aanbrengen. Hoe meer we echter volharden en hoe langer deze negatieve stemmen in ons hoofd tot rust komen, hoe beter we in het moment kunnen leven zonder ons zorgen te maken over het verleden of de toekomst. We kunnen dan alles in ons leven één moment, één stap, één keer diep ademhalen en één gedachte tegelijk afhandelen.