De meesten van ons kennen het stemmetje in ons hoofd dat ons toeschreeuwt: 'stop met uitstellen!' En de meesten van ons weten dat de druk en stress die deze stem op ons legt ons alleen maar meer geïntimideerd maakt en minder snel iets gedaan krijgt. Uitstelgedrag is een zelfvoorzienende cyclus en het wordt een epidemie in onze samenleving. Meer dan een kwart van de mensen omschrijft zichzelf als uitstellers. Dit wordt des te zorgwekkender wanneer we rekening houden met de resultaten van a 10-jarige studie uitgebracht in 2007, waaruit bleek dat uitstelgedrag niet alleen toeneemt, maar 'mensen armer, dikker en ongelukkiger maakt'. Dus hoe kunnen we voor eens en altijd stoppen met uitstellen? Geloof het of niet, er is een aandoening waar alle uitstellers last van hebben, en er is ook een proactieve oplossing die elke uitsteller kan nemen. Door te leren over de innerlijke criticus of 'kritische innerlijke stem' die leidt tot uitstelgedrag, kunnen we deze vijand aanpakken en onze doelen gaan bereiken.

Waarom is het zo moeilijk om te stoppen met uitstellen?

We bezitten allemaal wat psycholoog Robert Firestone beschrijft als een 'kritische innerlijke stem'. Deze 'stem' is als een gemene coach, die onze prestaties bekritiseert, onze capaciteiten in twijfel trekt en ons aanmoedigt om van onze doelen af ​​te wijken. Mensen die uitstellen hebben de neiging om een ​​luide en actieve innerlijke criticus te hebben. Ze kunnen zelfhaatgedachten horen als: 'Je zult het niet goed doen, dus waarom zou je het überhaupt doen?' of 'Waag het niet. Je krijgt nooit wat je wilt.' Omgekeerd kunnen ze ogenschijnlijk rustgevende gedachten horen als: 'Dat is gewoon te moeilijk. Je verdient een pauze. Rust maar uit en werk daar later aan.' Diezelfde stem zal mensen later enorme hoeveelheden stress bezorgen als het hen straft omdat ze dingen niet gedaan krijgen: 'Wat is er mis met jou? Je bent zo lui. Je maakt nooit iets af. Je bent nutteloos.' Of de stem die je hoort nu zelfkritisch of zelfverzachtend is, het levert dezelfde resultaten op. Je blijft achter met dezelfde werklast op je bord en een hoofd vol wrede, zelfspot gedachten die het onmogelijk maken om productief te zijn.

Uitstelgedrag overwinnen betekent de innerlijke criticus overwinnen die zegt dat je gaat falen. Als je iets bereikt, of het nu een klein actie-item van je to-do-lijst is of een gigantisch doel dat je al jaren hebt, voel je je natuurlijk high – een oprecht goed gevoel over jezelf. Uitstellen ontneemt je deze positieve ervaring, terwijl je overspoeld wordt met negatieve zelfaanvallen. Als we uitstelgedrag beschouwen als een vorm van zelfverloochening, kunnen we mededogen voor onszelf hebben en het denkproces dat ons ertoe brengt om te slepen, uit te dagen.

Stappen om vandaag te stoppen met uitstellen:

Zodra je je bewust wordt van je kritische innerlijke stem en wat deze je vertelt, kun je deze gaan scheiden van je eigen, ware gezichtspunt. Je innerlijke criticus uitdagen betekent acties ondernemen die tegen de richtlijnen ingaan. Om dit te doen, moet je beide delen van je kritische innerlijke stem weerstaan: het verleidelijke deel dat je verleidt om taken af ​​te maken en het kritische deel dat je onzekerheden aanwakkert en je straft als je tekortschiet. Hier zijn enkele manieren om deze innerlijke criticus te bestrijden en meteen te stoppen met uitstellen:

• Schrijf je zelfkritische gedachten op in de tweede persoon (als 'jij'-uitspraken). Bijvoorbeeld: 'Je bent niet slim genoeg om dit goed te doen. Je gaat jezelf voor de gek houden.' Dit zal je helpen om je kritische gedachten te zien als vreemde uitspraken van een interne vijand en deze niet alleen als je werkelijke standpunt te accepteren.
• Schrijf een reactie op deze gedachten die rationeler, realistischer en zelfmedelevender is, d.w.z. ik ben niet dom. Ik ben bekwaam, en als ik ergens mijn zinnen op zet, geloof ik dat ik het goed kan doen.' Het idee is niet om te overcompenseren met verheven of zelfverheerlijkende uitspraken. In plaats daarvan reageer je met een echt gevoel van jezelf en je positieve eigenschappen.
• Je kunt jezelf passende zelfbeloningen aanbieden voor daadwerkelijke prestaties. Het creëren van kleinere doelen als opstap naar grotere doelen is altijd een goed idee. Onderweg kun je jezelf op een passende manier belonen. Dit betekent niet dat je een pizza moet afbranden als beloning voor een week consequent sporten. In feite is dit precies het soort genotzuchtige daad waar je kritische innerlijke stem je toe zal proberen te lokken. Probeer in plaats daarvan te bepalen wat een gezonde beloning zou zijn die uw bankrekening niet kapot maakt of u een ongemakkelijk gevoel geeft. Als het gaat om je prestaties, behandel jezelf dan met vriendelijkheid en respect en heb plezier met je vrije tijd en 'beloningen'.
• Je kunt kleine pauzes nemen om jezelf in staat te stellen een frisse kijk op taken te nemen. Uitstellen kan lastig zijn, omdat we onszelf vaak wijsmaken dat we nog maar een dag, een uur of nog een kop koffie nodig hebben voordat we aan het werk gaan. De waarheid is dat er negatieve pauzes en positieve pauzes zijn. Als we bepaalde mijlpalen of doelen stellen, kunnen we onszelf de tijd geven die we nodig hebben om te verjongen. We moeten oppassen dat we deze tijd niet voorbij laten gaan. We kunnen dit doen door te plannen hoeveel tijd we zullen nemen en wanneer we het zullen nemen. Zolang het deel uitmaakt van ons plan, kunnen we onszelf de tijd gunnen die we nodig hebben om een ​​nieuw perspectief te krijgen of de nieuwe energie die we nodig hebben om door te gaan.

Wat gebeurt er als ik stop met uitstellen?

Als je opstaat tegen je innerlijke criticus en merkt dat je niet meer zo vaak of helemaal niet meer uitstelt, verwacht dan niet dat je volledige opluchting of vreugde zult voelen. Sterker nog, als je je al lang bestaande 'stemmen' uitdaagt, zul je je in het begin waarschijnlijk angstig voelen. Misschien begin je zelfs meer kritische gedachten te horen, die je waarschuwen dat 'het niet zal duren' of dat wat je hebt gedaan 'niet goed genoeg is'. Nogmaals, dit is je innerlijke criticus aan het werk, die nog een laatste wanhopige poging doet om je ervan te weerhouden te krijgen wat je wilt. Wees volhardend in je acties. Blijf je bewust van waar de realiteit eindigt en je kritische innerlijke stem begint. Als je toegeeft aan de angst, zal deze alleen maar toenemen; de stemmen zullen luider worden en je kunt terugvallen in oude, slechte gewoonten. Als je je blijft verzetten, zal de stem stiller en stiller worden, langzaam naar de achtergrond verdwijnen en je leven niet langer beheersen. Hoewel het misschien moeilijk lijkt om je werkelijke standpunt te onderscheiden van dat van je innerlijke criticus, is het een essentiële stap om te worden wie je werkelijk bent. Als je dit eenmaal hebt bereikt, ben je vrij van ingebeelde beperkingen en kun je voor eens en altijd stoppen met uitstellen.