Wanneer het onderwerp ontrouw in onze dagelijkse hoeveelheid media terechtkomt, kunnen we zeggen dat we het zagen aankomen, of we reageren geschokt. Hoe dan ook, we kijken niet echt weg. Zonder het zelfs maar te willen, komen we details, namen, bronnen en vermoedens te weten. De meesten van ons zullen toegeven dat het weinig zin heeft om te speculeren over de ins en outs, overeenkomsten en leugens, geheimen en omstandigheden van de affaire van een vreemdeling, maar onze fascinatie voor de indiscreties van anderen zou ons iets moeten vertellen over onszelf en de wereld om ons heen.

Het is moeilijk te ontkennen dat er als samenleving veel moet worden onderzocht over de ethiek van onze eigen relaties. In de Verenigde Staten heeft 45 tot 55 procent van de getrouwde vrouwen en 50 tot 60 procent van de getrouwde mannen op enig moment tijdens hun relatie buitenechtelijke seks, volgens een studie uit 2002, gepubliceerd in Tijdschrift voor relatie- en relatietherapie . Toch blijkt uit andere onderzoeken dat 90 procent van de Amerikanen gelooft dat overspel moreel verkeerd is. Ontrouw is ontegensprekelijk wijdverbreid, maar het wordt op grote schaal afgekeurd. Gezien deze discrepantie is het voor elk paar belangrijk om na te gaan hoe ze het onderwerp trouw gaan benaderen en om de mate van eerlijkheid en openheid in hun relatie te onderzoeken.

Eerder dit jaar werd ik gebeld door een bekend vrouwenblad en werd mij gevraagd uit te leggen wanneer een vrouw mag liegen tegen haar partner. Ik weigerde de vraag te beantwoorden, om één simpele reden: dat is het niet! Sinds wanneer is liegen oké? Liegen tegen iemand, vooral iemand die dicht bij ons staat, is een van de meest fundamentele schendingen van iemands mensenrechten. Wat iemands standpunt ook is over open versus gesloten relaties, het meest pijnlijke aspect van ontrouw is vaak het feit dat iemand iets zo belangrijks voor zijn partner verbergt. Twee volwassenen kunnen instemmen met de voorwaarden van een relatie die ze willen, maar de verborgen schending van de overeenkomst maakt een daad tot verraad en een affaire onethisch. De echte schurk achter ontrouw is dus niet noodzakelijk de affaire zelf, maar de vele geheimen en misleidingen die rond de affaire zijn gebouwd.

In het boek ' Seks en liefde in intieme relaties ,' Ik citeerde uitgebreid onderzoek over het onderwerp ontrouw en stelde het volgende:

Misleiding is misschien wel het meest schadelijke aspect van ontrouw. Bedrog en leugens vernietigen de realiteit van anderen en tasten hun geloof in de juistheid van hun waarnemingen en subjectieve ervaring aan. Het verraad van vertrouwen veroorzaakt door de geheime betrokkenheid van een partner bij een andere persoon leidt tot een schokkend en pijnlijk besef bij de bedrogen partij dat de persoon met wie hij of zij te maken heeft gehad een geheim leven heeft en dat er een aspect van zijn of haar partner waar hij of zij geen weet van had.

Het is immoreel om het realiteitsgevoel van een ander te schaden. Hoewel het houden van een relatief onbeduidend geheim voor iemand met wie je in de buurt bent, de realiteit van die persoon vermindert, kan het tot het uiterste gaan om iemand te misleiden, hen zelfs aan hun gezond verstand doen twijfelen. Het is waar dat het voelen van aantrekkingskracht of verliefd worden ervaringen kunnen zijn waar we geen controle over hebben, maar we hebben wel controle over of we handelen naar die emoties, en eerlijk zijn over het nemen van die acties is de sleutel tot het hebben van een relatie die gebaseerd is op echte inhoud .

Als kinderen wordt ons geleerd dat het verkeerd is om te liegen; maar naarmate we ouder worden, hebben de lijnen de neiging om steeds vager te worden. Dit is vooral het geval wanneer we worden geconfronteerd met de uitdagende omstandigheden die gepaard gaan met intieme relaties. Maar al te vaak, wanneer we dicht bij iemand komen, komen onze diepste verdedigingen in het spel en veranderen we onszelf onbedoeld om 'het te laten werken'. De bagage die we uit ons verleden met zich meedragen, weegt zwaar op ons, en we hebben moeite om los te komen van oude destructieve gewoonten en schadelijke omgangsvormen die zowel onszelf als onze partners verstoren. Wanneer dit gebeurt, jaloezie, bezitterigheid onzekerheid en wantrouwen kan ertoe leiden dat we onze relaties verdraaien en misbruiken.

Zodra een relatie gaat over onszelf in gevaar brengen of ontkennen wie we zijn, leven we niet langer in de realiteit van wat de relatie is, maar in eenfantasievan wat wij denken dat een relatie zou moeten zijn. Een voorbeeld hiervan is een vrouw wiens vriendje zo jaloers wordt dat hij haar verbiedt om alleen met andere mannen te zijn. Een ander voorbeeld kan een man zijn wiens partner zich zo onzeker voelt dat ze vraagt ​​om constant gerustgesteld te worden over zijn liefde en aantrekkingskracht tot haar. Hoewel deze koppels zich kunnen gedragen alsof alles in orde is, zullen ze meer dan waarschijnlijk een hekel aan elkaar krijgen en hun interesse in de relatie verliezen. Dit soort beperkende situaties kan een broeinest worden voor oneerlijkheid. De vrouw kan liegen over de tijd die ze alleen heeft doorgebracht met een mannelijke vriend of collega, of de man kan liegen over een aantrekkingskracht die hij voor een andere vrouw begint te voelen.

Als we onze partners met respect en eerlijkheid behandelen, zijn we niet alleen trouw aan hen, maar ook aan onszelf. We kunnen beslissingen nemen over ons leven en onze acties zonder onze integriteit in gevaar te brengen of te handelen uit schuldgevoel of verplichting. Wanneer we onze partners beperken, kunnen we hun gevoel van vitaliteit in gevaar brengen en creëren we onbedoeld het toneel voor misleiding. Dit wil niet zeggen dat mensen niet mogen verwachten dat hun partners trouw zijn, maar eerder dat stellen moeten proberen een open en eerlijke dialoog te voeren over hun gevoelens en hun relatie.

Als onze partners ons genoeg vertrouwen om toe te geven dat ze iemand anders aantrekkelijk vinden, kunnen we ze misschien genoeg vertrouwen om ze te geloven als ze zeggen dat ze niet zullen reageren op deze attractie. Hoe opener we met elkaar zijn, hoe schoner en veerkrachtiger onze relaties worden. Omgekeerd, hoe comfortabeler we worden met het bewaren van geheimen, hoe groter de kans dat we steeds grotere leugens vertellen.

Wanneer een affaire plaatsvindt, is ontkenning een daad van bedrog die werkt om de fantasie te behouden dat alles in orde is. Toegeven dat er iets niet in orde is of dat je op zoek bent naar iets buiten de relatie, is informatie die je partner verdient te weten. Emoties die voortkomen uit bedrog (zoals achterdocht en woede) kunnen een relatie verscheuren, maar wat nog belangrijker is, ze kunnen een ander echt pijn doen door hun gevoel voor waarheid te vernietigen.

Psychologe en auteur Shirley Glass schreef in haar boek ' Niet 'Alleen Vrienden' '':

Relaties zijn afhankelijk van eerlijkheid en openheid. Ze worden gebouwd en onderhouden door ons geloof dat we kunnen geloven wat ons wordt verteld. Hoe pijnlijk het ook is voor een verraden echtgenoot om een ​​spoor van seksuele ontmoetingen of emotionele gehechtheden te ontdekken, liegen en bedrog zijn de meest verschrikkelijke schendingen.

Een ideale relatie is gebaseerd op vertrouwen, openheid, wederzijds respect en persoonlijke vrijheid. Maar echte vrijheid komt met het maken van een keuze, niet alleen over met wie we zijn, maar ook hoe we die persoon zullen behandelen. Kiezen om elke dag eerlijk te zijn met een partner is wat liefde echt houdt. En echt elke dag die partner kiezen uit eigen vrije wil, is wat liefde duurzaam maakt. Dus hoewel vrijheid om te kiezen een essentieel aspect is van elke gezonde en eerlijke verbintenis, is bedrog de derde partij die nooit welkom zou moeten zijn in een relatie.